Lundehaugen og livet...

Ja, slik er det altså, Hanne e der hu ska ver,
Hanne e på skulen hu har lengta itte.
Så spør en kansje seg sjøl. E Hanne fornøyd?

Ja. Eg e fornøyd, beyond fornøyd faktisk.
Lundehaugen e så bra som alle vil ha det te, det e ikkje oppspinn eller overdrivelse.
Folkå e rare, guttane e kjekke, lereane e spessielle og eg kose meg.

Ein dag på Lundehaugen e som ein dag på festival, folk rope på deg fra alle kanter og du sitte aldri aleina i lunchen (det e dor tross alt ikkje plass te).
Nydelig musikk klinge i øyrene dine te ei kver tid, og et friminutt eller ein kjedelige time kan ha mang ein overaskelse å by på.

Drama va nok det retta valget, eg e så glad så glad.
Men la oss ikkje se bort ifra at dor e mye å gjør og at du må se bra ut te ei kver tid pågrunn av de velsigna pene guttane...

Eg e imponert, eg e overvelda og glad.
Livet e godt.