Om jeg er liten eller stor?

Klokkå e nå kvart øve ett på ei onsdags natt, rommet mitt e rydda, alt e reint og fint.
Det e nå 11 dager te eg begynne på Lundehaugen Vidergående Skule. Men e eg klar?
Når eg tenke på dette oppstår ein blanda følelse av lykkerus(skyldes at eg har gleda meg te dette siden 5 klasse), 
forventning(skyldes at eg har skapt mine egne bilder og fantasier av kossen det blir)
og sist men ikkje minst gruing(skyldes prestasjonsangst(alt fra å få venner te å prestera godt)...
Alle disse følelsane gjør meg litt redd men mest av alt klar, klar for å komma videre,
klar for å bli stor. For det kjenne eg på nå, eg e ikkje liten lenger. Eg begynne å gå inn i de voksnes rekker
ikkje sånn som de seie i konfirmasjonstalen din "Ja nå Hanne, velkommen inn i de voksnes garde". Nei nå e det ekta, vennene mine e russ, flerre kjøre bil og EG kan til og med ta lappen om ett og ett halvt år. Dette hørres kansje barnsligt ut for mange. Men eg føle eg blir stor.  Om følelsen av å ver klar e det sama som å faktisk ver det vett eg ikkje.
Det får tiden vise... 
-Hanne-